Naaien, retouches … het sluimerde al een hele tijd. Ik ben opgegroeid tussen stoffen en garen, naalden en spelden, patronen.. Mijn grootvader was kleermaker van beroep. Mijn moeder kreeg het naaien met de paplepel mee en heeft lang genaaid voor haar gezin. Kleedjes, rokken, broeken, jassen, noem maar op. De naaimachine was voor haar het heilige der heilige. Kijken mocht, aanraken niet. Tegen de prijs van de confectie kon ze op den duur niet meer op, maar toch. Elk gekocht kledingstuk ging door haar handen en werd bijgesteld of aangepast. Perfectie was voor haar wel van deze wereld.

En ik? Ik ging een andere weg op, waar geen plaats was voor een beroep van snit en naad. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. In mijn gezin was en is er wel altijd iets om te herstellen: een losgekomen naad, een knoop, een rits, een gaatje in een broek, in te korten gordijnen, …. Af en toe kwam daar ook creativiteit bij kijken. Het idee om een eigen retouchezaak op te starten, groeide en kreeg vorm. Atelier Chez L werd geboren. Ondertussen heb ik al verschillende reeksen naailes gevolgd, en bekwaam ik me steeds verder.

Laat de retouches maar komen, van een in te korten broek of kleedje, gordijnen die te lang zijn, of duurzame zoals het vervangen van een kapotte rits, een losgekomen naad in een slaapzak, een nieuw biaislint aan een cape, gaatjes in een bloes of trui of zoals bij de Dirty Scums een winkelhaak in een jas die ze laten camoufleren met een te gekke tekening op een t-shirt...

Ateliez Chez L, omdat duurzaam meer is dan een modewoord.